Szanowni Państwo,
zwracam się z prośbą o pomoc w ustaleniu znaczenia i pochodzenia słowa świerkać / świergolić. Czy jest to synonim ćwierkania? A może neologizm lub archaizm?
Uprzejmie proszę o pomoc, z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo!
Zastanawiam się, dlaczego we frazeologizmie tajemnica poliszynela komponent poliszynel zapisywany jest małą literą. Z mojej kwerendy wynika, że rzeczownik poliszynel jest nazwą własną – imieniem garbatego błazna z francuskiego teatru lalek (wywodzącego się z włoskiej komedii dell’arte), który głośnym szeptem powierzał publiczności sekrety i tak wszystkim znane. Skąd bierze się zatem zapis od małej litery?
Z wyrazami szacunku
Dominik

Szanowni Państwo,
mam problem z takim oto zdaniem: „Czyta ciągle TE SAME 5 książek” czy: „Czyta ciągle TYCH SAMYCH 5 książek”. Która wersja jest prawidłowa? Dziękuję!

Czy w zdaniu: „To proste i wcale nie agresywne pytanie” można napisać nie oddzielnie? Takie są moje intencje, tzn. chodzi mi o to, że pytanie jest nie agresywne, ale rzeczowe, czy jest to jednak dopuszczalne, gdy pozostała część zdania jest tylko w domyśle? Czy taką pisownią można wręcz sugerować ten domysł?

Witam.

Chciałam się zapytać o składnię słowa trochę. Możemy powiedzieć: trochę chleba (trochę + dopełniacz). Ale co jest bardziej poprawne :

znam trochę Polski

znam trochę język polski

znam trochę Polskiego

znam trochę języka polskiego

oraz dlaczego.

Z góry dziękuję serdecznie za każdą możliwą odpowiedź.

Czy istnieje w języku polskim (być może staropolskim) jakieś trafne i zwięzłe określenie osoby posługującej przy pogrzebach (zwłaszcza oficjalnych), która zajmuje się przenoszeniem trumny (oczywiście nie samodzielnie)? Polska Izba Pogrzebowa proponuje nazwę żałobnik, ale w języku ogólnym oznacza ona osobę biorącą udział w pogrzebie lub przeżywającą żałobę po zmarłym, stąd mogą powstawać niezręczne dwuznaczności. Czy pasowałaby nazwa trumienny (jak stajenny)?

Chciałbym zapytać, jak należy przekształcić pytanie „Wiesz, gdzie jest TWOJA córka?”, aby otrzymać poprawną formę grzecznościową. Oto opcje, które spotkałem i pomiędzy którymi się waham:

1. Wie pan, gdzie jest pana córka?
2. Wie pan, gdzie jest pańska córka?
3. Wie pan, gdzie jest jego córka?

Jeżeli to druga forma jest poprawna, to chcę jeszcze zapytać, jaka byłaby poprawna, gdyby pytanie było kierowane do kobiety (o ile mi wiadomo, przymiotnik pański nie ma żeńskiego odpowiednika).

Szanowni Państwo,
obecnie coraz częściej spotykam się z umieszczaniem w zdaniach funkcji czy tytułu osoby po jej imieniu i nazwisku, a nie przed, np. „W sobotę Bronisław Komorowski, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, otworzył wystawę koni rasowych”. Zaznaczam, że chodzi mi o normalne zdania w tekście, a nie np. podpisy pod zdjęciami czy określenia autorów cytatów. Czy taki szyk jest prawidłowy? A jeśli tak, czy po nazwisku a przed tytułem powinniśmy stawiać przecinek?

Jak przeczytać liczbę 76 określającą, ile osób bierze udział w festiwalu: 76 uczestników, 76 osób?

Dzień dobry.

Ile sylab mają wyrazy „europejska” i „neurologia”? Sądziłam, że po 5: eu-ro-pej-ska ne-u-ro-lo-gia. Ale na stronie:

https://sjp.pwn.pl/zasady/198-54-2-Jednostki-niepodzielne;629557.html

jest informacja: „Nie dzielimy na sylaby dwugłosek au, eu należących do jednej sylaby, np. au·tor, eu·ropejski, neu·rologia, ale: na·uka, słabe·usz, gdyż samogłoski te należą do różnych sylab”.

Skąd mam wiedzieć, kiedy dwugłoski au, eu należą do jednej sylaby, a kiedy do dwóch?